Blog

Zacznę od tego, że nigdy nie przepadałam za gotowaniem. Byłam bardzo daleko od sztuki kulinarnej i nie zmierzałam w tej dziedzinie do mistrzostwa. Uznałam ją za słaby dla siebie obszar i tyle. Oczywiście lubiłam dobre jedzenie i podziwiałam osoby, które wyczarowywały przeróżne smakołyki…

Taki fenomen, są tylko trzy kolory, a co czyni z nimi natura i malarze? I muzyka wyczarowana (tylko) z siedmiostopniowej skali? Piękno prawdziwe, żywe znaki nie wymagają zawiłości. I słowa nie muszą być czterosylabowe. Proste, ludzkie komunikaty, ważne, serdeczne, szczere bywają jak światło latarki, wydobywające nas z piwnicy życia.

Ostatnie 3 miesiące odkryły przeróżne prawdy. Każdy zapewne ma swoją. Czasem dobrze i sensownie przystawać na jakąś chwilę? Zatrzymać się, przewinąć własny film, sobie samemu opowiedzieć i odpowiedzieć.

W unikalnym smaku bezcenność chwili, dzień po dniu ogniki energii rozgrzewają do działania. Promieniują. Czułe nutki w spojrzeniu. Blisko, sprawy, które można zmienić, na które można wpłynąć. Pulsuje autentyczne życie, sensowne doświadczanie siebie, ludzi, okoliczności. I kaizen, bo umiemy tyle, ile chcemy umieć i rozwijamy się na ile sobie pozwolimy.